" Ustawa Konkurencyjna."
Gesetz 15.08.1866,  XIV Stück. Landes-Gesetz-Verordnungsblatt Österreich
unter Nr.28 Jänner 1866.
Ustawa krajowa dla Królestwa Galicji i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskim. Nr.28 z 15.08.1866 r..

...

Przykład Patentu Cesarza Franciszka Józefa I z 1849 roku.

Ustawę podpisał obok Cesarza Premier rządu Austrii:

Richard Graf von Belcredi (urodzony w Ingrowitz, Mähren, 12 lutego 1823 roku, zmarł Gmunden, Górna Austria, 2 grudnia 1902 roku) Syn Eduarda Graf von Belcredi i Marie Gräfin von Fünfkirchen, córki Johanna Franza de Paula von Fünfkirchen.

Gubernator Czech od 28 kwietnia 1863 roku do 27 lipca 1865 roku, administrator Czech od od 27 maja 1864 roku do 27 lipca 1865 roku, premier Austrii od 27 lipca 1865 roku do 7 lutego 1867 roku. W 1854 roku, w Graz poślubił Annę von Welden (urodzona 15 maja 1834 roku, zmarła 28 grudnia 1918 roku), córkę Franz Ludwig Freiherr von Welden, generała austriackiego i Maria Aloysia Adelheid Rosina Josefa Mathilde Freiin vov Aretin.

Belcredi pochodził z rodziny właścicieli ziemskich na Morawach. Studiował prawo w Pradze i w Wiedniu. W 1854 roku został ustanowiony naczelnym urzędnikiem administracyjnym z zarządu powiatu w Znojmo na Morawach. W 1861 roku dostał się do Sejmu Śląskiego, i został wybrany do Rady Cesarskiej. W 1862 roku został szefem regionalnego rządu austriackiego na Śląsku. W 1864 roku ostatecznie dostał się do Rady i został gubernator Czech w Pradze. W 1865 roku cesarz Franciszek Józef I odwołał premiera Rainera Austriackiego oraz ministra stanu Anton Schmerling powołując na ich miejsce Belcreda, zadeklarowanego konserwatystę i mianował go do ministrem stanu i premierem Austrii.

15 czerwca 1865 roku Belcredi przedstawił swój program rządu, a 27 lipca 1865 cesarzowi.

Nowy premier, którego gabinet był określany jako "trzyosobowego rządu hrabiów Ministrów", choć faktycznie należał do pięcioosobowego rządu, w skład którego wszedł, m.in. Alexander von Mensdorff-Pouilly jako minister spraw zagranicznych, Johann Larisch z Moennich jako minister finansów, hrabia Haller jako tymczasowy szef siedmiogrodzkiej Kancelarii i Moritz Esterhazy jako minister bez teki.

Na mocy patentu z 20 września 1865 roku o zawieszeniu "ustawy zasadniczej o Reichsvertretung", Reichsrat został ustanowiony parlamentem Cesarstwa.

Belcredi wypowiedział się przeciwko dalszym ograniczeniom w sprawie wspólnych spraw monarchii i usiłował wprowadzić federalistyczne rozwiązanie problemu narodowościowego, mającego na celu pojednanie z narodami słowiańskimi. Chciał podzielić cesarską Austrię na pięć historycznych obszarów - 1. Niemiecko-Austriacką; 2. Czechy-Morawy-Śląsk; 3. Węgry; 4. Polska-Rosja; 5. Iliria, czyli południowe ziemie słowiańskie, który posiadał własny parlament państwowy. Reichsrat federalny powinien odpowiadać za wspólne kompetencje całej Austrii. Plan ten nie powiódł się z powodu gwałtownego oporu Węgrów, którzy chcieli osiągnąć dualistyczną równowagę. Pod koniec swojej epoki jako premier stał więc dualistą.

Pomiędzy Belcredi i Beustem nie było już podstaw do dyskusji, co wynika z odczytania protokołu Rady Ministrów z 1 lutego 1867 roku. Beust uważał, że nie można spełnić życzeń wszystkich. Dlatego zadaniem rządu jest "poleganie na tych, którzy mają najwięcej witalności [...], a mianowicie na niemieckich i węgierski narodach". Belcredi nie uznał tej decyzji i złożył w tym samym dniu swoją dymisję. 7 lutego 1867 roku nastąpiła zmiana rządu, na czele którego cesarz powołał na premiera Beusta. Wersja kompromisu wynegocjowana przez Beusta z przedstawicielami Węgier została przedstawiona jako dyktanda dla Reichsratu, który został ponownie zwołany bez węgierskich członków. Konstytucja grudniowa 1867 roku, została uchwalona.